"درد آدمی"

اگر صدهزار عالَم مُلکِ او شود، که نیاساید و آرام نیابد.

این خلق به تفصیل در هر پیشه ای و صنعتی و منصبی [می کوشند]

و تحصیلِ نجوم و طِبّ و غیرِذالک می کنند

و هیچ آرام نمی گیرند، زیرا آن چه مقصود است به دست نیامده است.

آخر، معشوق را "دلارام" می گویند، یعنی دل به وی آرام گیرد.

پس به غیر چون آرام و قرار گیرد؟

این جملۀ خوشی ها و مقصودها چون نردبانی است

و چون پایه های نردبان، جایِ اقامت و باش نیست

از بهرِ گذشتن است، خُنُک او را که زودتر بیدار و واقف گردد

تا راهِ دراز بر او کوته شود و در این پایه های نردبان عمر خود را ضایع نکند.

برگرفته از کتاب "گزیدۀ فیه ما فیه – مقالات مولانا"